27 Aralık 2010 Pazartesi

veda


veda

dualar, gözyaşları bilirsin…
gömdük seni döndük mezardan
öldün, ölülerden oldun.
ben ölü gibi yaşayanlardan 2001

işte tam bu saat. güneş, ışıklarının rengini önce gül pembe, sonra tatlı bir şarap rengine dönüştürürken, insanlar ardı ardına denizden çıkıyorlar. bekliyorum, şu kayığın ardında yüzen son adam da çıktığında ben gireceğim.

günbatımını izlemeye gelenler kayalıkları doldurmaya başladılar. yürüyerek girmeyi sevmem bilirsin. dolanıp kayanın ardından balıklama atlıyorum. sonunda seninleyim. yansımaları izleyerek dingin kulaçlarla açılıyorum. karadan uzaklaşmak sana yaklaştırıyor beni. uzaklara, çok uzaklara yüzmek istiyorum.

daha yüzme bilmediğim günlerde kendimi atıp, içinde ölmek istediğim de bu denizdi. yaşamda her şey çok ters gitmeye başlamıştı. sevemediğim bir işim vardı, sevmesini istediğim beni  sevmemişti. yaşamak ölmekten zor olacaktı emindim… yapamamıştım.

sen, şimdi batmakta olan bu yaz güneşinin, yakmayan ve üşütmeyen ışıkları kadar sevecen girivermiştin yaşamıma. fırtınalar bitmişti.  kayıtsız şartsız bir sevenim vardı. mutluydum . mutfakta mutluydum. alışverişte mutluydum. balkonda el ele bira içerken mutluydum. sen o kayanın üstünde yüzmemi izlerken de.

önceleri içinde ölmek istediğim bu denizin kıyılarında sessiz bir mutluluk yaşıyorduk. kim ne diyordu aldırmıyorduk.
ölüverdin.
deniz
uçsuz bucaksız acım,
kıyılarınca tanımsız
umarsız kaldım sevgisiz ve kimsesiz
ölüvermek istiyorum içinde
gizliden sessiz.
sakla beni dibinde tut,
yaşam süredursun kıyılarında bensiz   2002
ilk o zaman başladım bu açılmalara, kendi başıma uzaklaşmalara kıyıdan. batan güneşin sudaki yansımalarını izleyerek yüzebildiğim kadar hızlı. içimde minicik bir umut. belki duruverirdi yüreğim. belki sen orada, denizde bir yerde tutup elimden yanına alıverirdin beni. almadın.
sonra ben her yaz, her akşam gelip bu saatte burada yüzmeye başladım. bazen denizin acımı yıkayıp ruhumu sağalttığını düşünüyorum. bazen özlemi çoğalttığını. sen ne yanına alıyorsun, ne geri geliyorsun…

Sonuç

sen ki öldün.
bırakabildi ruhun
bedenini,
bırakabildi
seni ve sevgimizi.
dönüp bakmadan geriye
herkes, herkesi bırakabilir. 2006


2006-10-18

1 yorum:

  1. bazıları bazılarını bırakamaz..bazıları diğer bazılarının hiç yanında olmaz..ama aşk devam eder..aşk'ta budur zaten..

    YanıtlaSil